....

           Dzis odnioslam trzy sukcesy i jedna porazke... Jak na jeden dzien nie jest zle. Zwlaszcza, ze mam w pn. po poludniu mam szanse odmienic moje niepowodzenie:))) Jestem zadowlona, ale jak zwykle jest jakies "nieszczesne ale". Uwazam sie za optymistyczna osobke, ale dzis jakos nie wiem, czemu strasznie mi brakuje tej bliskiej osobki. Zawsze w takich momentach wchodze na gg wiedzac, ze porozmawiam z osobami, ktore pozytywnie na mnie odzialuja. A nawet, jezeli nie optymistycznie..    To rozmawiajac o ich problemach, zapominam o moich.. A dzis nawet nie mam na to ochoty. Jedyne, czego chcialabym to przytulic sie z calych sil do ukochanej osoby i nie puscic jej... A nawet takiego ludzika nie mam.. Ale po prostu brakuje mi uczucia bliskosci. Odkad jestem sama, nie potrafie sie przelamac i czasem nawet sie przytulac do ludzi, ktorych uwazam za przyjaciol i mowic im milych rzeczy, ktore czasem kazdy potrzebuje uslyszec:(( Nie wiem, czemu chyba boje sie, ze ten ktos odejdzie bez slowa pozegnania... Wczesniej nawet mi takie mysli, nie przechodzily przez moj spaczony mozdzek, ale odkad to sie kiedys stalo to uczucie we mnie zostalo.. Uczucie strachu przed bliskoscia, a pozniej odrzuceniem. Moze tez dlatego latwiej mi jest sie przyjaznic z faceami niz z nimi byc, bo jestem trudna osoba w zwiazku. Ale walcze z tym i wiem, ze mi sie uda, bo sa ludzie, dla ktorych warto zrzucic plaszcz ochronny. Jezeli beda cierpliwi, to krok po kroku to dostrzega, a moze juz zachodzi ta zmiana a oni jej nie widza...?!Nie wiem jakby powiedziala Scarlet O'Hara " Jutro wstanie nowy dzien i bedzie lepszy od dzisiejszego"... Niech sie tak stanie..